ΑΡΗΣ: Ο ΕΦΗΒΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ

Από την δημιουργεία ομάδας σε κοινωνικό δίκτυο, στην πιο συσπειρωμένη διαδήλωση που έχει πραγματοποιηθεί έξω από την Βουλή, κι έχει απάσχολήσει έντονα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

 ΒΙΚΥ: Αναμφισβήτιτα τα αίτια ήταν πολλά, ποιά ήταν όμως η αφορμή που σε ενέπνευσε να ηγηθείς το κίνημα αγανακτησμένοι στο Σύνταγμα; Ποιά είναι τα αιτήματα που επικαλείστε;

 ΑΡΗΣ: Αρχικά, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως δεν ηγούμαι του κινήματος, κανείς δεν ηγείται ούτε συντονίζει τις ειρηνικές κινητοποιήσεις. Το μόνο που έκανα ήταν να δω τυχαία ένα event στο facebook με όνομα ‘Αγανακτισμένοι στον Λευκό Πύργο’ που είχε ως πρότυπο τους Ισπανούς αγανακτισμένους και αποφάσισα να κάνω κι εγώ ένα τέτοιο event στην Αθήνα. Αυτό έιχε ως αποτέλεσμα εντός δύο ημερών να έχουν πατήσει ‘Attending’ περισσότεροι από 9.500 άνθρωποι. Το κίνημα των ‘Αγανακτισμένων’ αποτελεί μια αυθόρμητη κίνηση των πολιτών, με σκοπό να εκφράσουν ειρηνικά την αποστροφή τους στο πολιτικό σύστημα και στην οικονομική κατάσταση στην οποία έχει επέλθει η χώρα μας. Όσοι λαμβάνουν συμμετοχή σε αυτό, απαιτούν από την πολιτική ηγεσία της χώρας ένα καλύτερο μέλλον, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το πως θα πραγματοποιηθεί αυτό, θα πρέπει να το γνωρίζουν εκείνοι που κυβερνούν και έχουν εκλεχθεί για τον λόγο αυτό και όχι οι πολίτες.

Β: Η σελίδα της κινητοποιήσης απέκτησε πολύ γρήγορα πολλούς υποστηριχτές. Πιστεύεις οτι υπάρχουν πολλοί που όντως ασπάζονται την αγανάκτηση σου; Δεν θεωρείς οτι οι συνεχείς αυτές κινητοποιήσεις - είτε από συνδικαλιστές, κόμματα, ανεξάρτητους πολίτες καταντάνε να γίνονται σε ένα σημείο καταχρηστικές;

Α: Νομίζω πως δεν είναι απαραίτητο να ασπάζονται όλοι την δική μου αγανάκτιση για να συμμετάσχουν στο ανεξάρτητο κίνημα των πολιτών. Ο καθένας πηγαίνει στο Σύνταγμα ή σε όποια άλλη πλατεία επιθυμεί, για να εκφράσει την δική του προσωπική δυσαρέσκεια. Άλλοστε αυτό είναι και το ξεχωριστό στο κίνημα αυτό: Είναι πολυφωνικό, συμμετέχουν σε αυτό αριστεροί και δεξιοί δίχως προβλήματα, τα κόμματα και τα χρώματα απέχουν.

 Επίσης, θεωρώ πως οι συνεχείς κινητοποιήσεις που υποκινούνται από συνδικαλιστές ή κομματικούς σχηματισμούς σαφώς και βλάπτουν την χώρα και τους πολίτες της, αφού η πλειοψηφία των κινητοποιήσεων αυτών πραγματοποιούνται με σκοπό την εξυπηρέτηση διάφορων συμφερόντων. Όμως, μια ανεξάρτητη κίνηση που δεν υποκινείται από κανέναν, αλλά αποτελεί ένα παλλαϊκό φαινόμενο, πιστεύω πως μόνο καλό μπορεί να κάνει στον τόπο μας.

B: Υποθετικά, αμά βρισκόσουν εσύ σε θέση να κυβερνήσεις την χώρα, τι θ’ άλλαζες στον τρόπο διακυβέρνησης; Πιστεύεις οτι υπαρχουν λύσεις που μπορούν να συμβάλουν στην σωτηρία της χώρας σήμερα; Ακουγεται πολύ εντονα από νεα παιδια οτι η χωρα μας έχει πλεον καταστραφεί και η κατάσταση δεν είναι αντιστρέψιμη.

 A: Αν ήμουν Πρωθυπουργός θα επιδίωκα τρία πράγματα και μετά θα αποχωρούσα. Το πρώτο που θα επιδίωκα θα ήταν να αφαιρέσω από τους Βουλευτές όλα τα προνόμια που τους έχουν δοθεί, με αποτέλεσμα να μην κρίνονται αξιοκρατικά σε σύγκριση με έναν εξωκοινοβουλευτικό. Φυσικά, μιλώ για την ατιμωρισία που παρατηρείται στο πολιτικό κύκλωμα. Το δεύτερο που θα επιδίωκα θα ήταν η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και παράλληλα των δημοσίων δαπανών. Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα 11.000.000, οι 1.200.000 να είναι δημόσιοι υπάλληλοι! Δηλαδή, αν αφαιρέσουμε από τον συνολικό πληθυσμό τα παιδιά, τους συνταξιούχους και τους άνεργους, τότε μπορείτε να αναλογιστείτε πως περίπου το ένα πέμπτο του εργατικού δυναμικού της χώρας εργάζονται στον δημόσιο τομέαν. Τρίτο και τελευταίο πράγμα που θα επιδίωκα, θα ήταν η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Όσοι έχουν περάσει από την διαδικασία των Πανελληνίων όλα αυτά τα χρόνια και ειδικά φέτος, κατανοούν ακριβώς την ανάγκη για αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Αυτή την χρονική στιγμή νιώθω πως δεν μπορούμε να σώσουμε την χώρα από την χρεωκοπία με κανένα τρόπο. Τα ποσά που ζητούνται είναι υπέρογκα και ο ελληνικός λαός δεν τα διαθέτει. Τουλάχιστον ας τιμωρηθούν εκείνοι που οδήγησαν την χώρα ως εδώ.

B: Είσαι ένα παιδί που προερχεται από ιδιωτικό σχολείο, απο μία ευκατάστατη οικογενεία, σε πολύ καλύτερη κατάσταση δηλαδή από το μέσο Ελληνόπουλο... Δεν φοβάσαι να μην σου κολλήσουν την ρετσινιά του «εκ του ασφαλους επαναστάτη»; Μήπως όντως η αγανάκτηση μερικών είναι ελαφρώς υποκριτική;

A: Δεν έχω πρόβλημα να μου κολλήσουν καμιά ρετσινιά. Άλλοστε δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη ή κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα που η πράξη μου αυτή δείχνει πως σκέφτομαι και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι γύρω μου και που ίσως βρεθώ κι εγώ πολύ σύντομα.

Από την άλλη, δεν μπορώ να κρίνω την αγανάκτιση του κάθε ανρώπου. Ο καθένας γνωρίζει ο ίδιος τι προβλήματα έχει και τι τον αγανακτεί, δεν είμαι εγώ σε θέση να κρίνω τον άνθρωπο αυτό.

B: Γνωρίζω τοι ανήκεις στη μερίδα των νέων που επιθυμούν φανατικά να παραμείνουν στην χώρα τους για σπουδές κι όχι να καταφύγουν στο εξωτερικό. Από τη άλλη δηλώνεις «αγανακτησμένος» με την κατάσταση της χώρας. Πως εξηγείς την αντιφατική σου στάση;

A: Όχι, αυτό δεν αληθεύει, δεν επιθυμώ φανατικά την παραμονή μου στην χώρα, κατά την διάκρεια των φοιτιτικών μου ετών. Απλώς θεωρώ πως δεν είμαι έτοιμος από την ηλικία των 18 να φύγω μακριά από τον τόπο μου για να σπουδάσω. Για το μέλλον δεν το αποκλείω, ίσως να χρειαστεί να φύγω. Νομίζω αυτό έγγειται στην προσωπικότητα και στις ανάγκες του καθενός. Τώρα σίγουρα έχω αναθεωρήσει πολλά σχετικά με την παλαιότερη στάση μου. Οι συνθήκες με έκαναν να σκεφτώ τι είναι καλύτερο για έναν Έλληνα φοιτητή. Ομολογώ πως αυτή την χρονική στιγμή ίσως να είναι καλύτερη επιλογή να φύγει κάποιος στο εξωτερικό για σπουδές, εαν έχει την δυνατότητα φυσικά.

B: Σε τρομάζει το μέλλον στην Ελλάδα; Πως εύχεσαι να είναι η χώρα μας σε ένα χρόνο από τώρα και πως φοβάσαι οτι θα είναι;

A: Ναι, φυσικά και με τρομάζει. Κάθε μέρα που περνά ενημερωνόμαστε για καινούργια οικονομικά μέτρα, φόρους και φήμες για πτώχευση της χώρας. Πως μπορεί κανείς να μην τρομάζει ακούγοντας όλα αυτά;

Εύχομαι να είμαστε σε καλύτερη οικονομική κατάσταση και να διαθέτουμε ένα πολιτικό σώμα που θα σέβεται και θα εκτιμά τις ανάγκες των πολιτών, αντί να δρα με βάση οικονομικά και όχι μόνο συμφέρονται. Δυστυχώς όμως, σε ένα χρόνο απο τώρα πιστεύω πως αν δεν αλλάξει κάτι θα είμαστε σε ακόμα χειρότερη κατάσταση, όπως στάση πληρωμών κλπ.